zondag 18 november 2012

Een emo-dekentje.

Als er iets is wat ik niet kan, dan is het wel weggooien. Dus de dagen dat ik een opruimwoede voel opkomen, laat ik dat geschieden, en rij dan zo snel mogelijk naar de kringloopwinkel, om daar dingen in te leveren ( en soms met andere dingen terug te komen, maar dat geheel terzijde ). Als dat dan eens gebeurt, ben ik ontzettend trots op mezelf en blij. Uiteraard.
Zo had ik flanellen pyjama's . Versleten tot op de draad, niet meer fris te krijgen, eigenlijk een beetje te veel gewassen. Maar weggooien, neen, dat kan niet. Want ze hebben alledrie een emotionele waarde. Tja, ik ben nu eenmaal een emokip ... 
Ze liggen al een jaar of twee in de stofjeskast, te wachten op een nieuw leven. En veel plaats in te nemen. En zo'n halfjaar geleden wist ik het . Ik zou er een dekentje van maken. Lekker zacht, lekker warm, en lekker emotioneel ... 
Vorige maand zette ik me eraan op een avondje hier . Allemaal stofjes van 10x10 cm. Meer dan twee uur was ik aan het knippen... 

 Ik wist dat ik nog "teddystof" in mijn eigenste stoffenspektakel had liggen. Ooit gekregen van iemand, denk ik. En naar de Veritas voor een paar meter paspel ...
Vorige woensdag begon ik te stikken, en gisterenavond werkte ik het af. Alle naden komen netjes overeen ( wat ik zelf wel mooi gedaan vind ) , en ik lette erop dat er geen twee ijsbeertjes naast elkaar kwamen.

En het resultaat ziet er heerlijk warm en gezellig uit!
Vanavond haak ik verder aan een sjaal en muts voor Ginneke. En niet onder een gewoon fleeceke van Ikea, maar wel onder heel veel herinneringen ...

5 opmerkingen: