Kerst, feest, cadeautjes ...

Eigenlijk ben ik niet zo'n kerst-mens. Te veel stress op voorhand. Altijd op het laatste nippertje nog de laatste pakjes gaan kopen, dagenlang nadenken over wat we zullen eten, om de drie jaar ( zo ook dit jaar ) veel te veel volk ontvangen ( zo groot wonen we nu ook weer niet, maar we krijgen wel 16 mensen te eten morgen ... ). Veel te drukke tijden, van het ene feest naar het andere; de kindjes die uit hun doen geraken, en op de duur overal cadeautjes verwachten ... Neen, niet aan mij besteed. Ik ben dan ook blij dat we dit jaar oudjaar thuis vieren, met ons viertjes. Op tijd bed in, en 's anderendaags fris en monter, om het grote pakjesfeest bij mami en papi te trotseren. Zonder kater ( papa ) en zonder wallen ( ikke ).
Wat ik dan weer wel heerlijk vind aan deze tijd van het jaar ... de kerstkaartjes. Ik vind het zalig de kaartjes te krijgen, te lezen, op te hangen, en liefst ergens waar ze goed in het oog springen. Wij krijgen er elk jaar zo'n 50 à 60 ; we versturen er dan ook minstens evenveel. Heerlijk! Ik zoek een mooie foto van ons meisjes ( dit jaar maakte ik een collage , en de achtergrond van de teksten zijn stofjes die ik vorige kerst kreeg, en komende lente verwerkt zullen worden ), en stuur die heel België rond .... en nu dus ook de hele wijde wereld ...
Ginneke maakte op school een heel mooi kerststuk, dat gisteren de tafel mocht opfrissen. Heel eenvoudig, maar zo mooi! En fier dat ze was ... Een leuk detail : het sterretje maakte ze zelf, maar de andere figuurtjes maakten andere kindjes. Zo kregen andere kindjes ook een sterretje van haar. Mooie gedachte vind ik dat!

Afgelopen woensdag ging ik nog eens Zot doen. En het was kerst daar. Ieder bracht een zelfgemaakt cadeautje mee. Onze kleine Secret Santa.  Ik nam een piramidetasje voor kapitaalkrachtigen mee. Ik maakte het gewoon veel groter, niet voor uw kleingeld, maar voor uw groot geld ... Leuk om te maken, leuk om te geven. En hopelijk leuk voor Pippelotje om te krijgen ( vullen zal ze zelf moeten doen ).

Wat ik kreeg, kan ik niet meer tonen. Lekkere, zelfgebakken koekjes met chocolade en hagelslag erop ... Hmmmm ... Ook de dochters vonden het lekker ( dju! ).
En dan is er het moeilijkste cadeautje van het jaar ... Met mijn familie worden er altijd lijstjes - en voor sommigen lijsten - gemaakt. Dus weten we meestal wel wat kopen. Maar sinds een jaar woont mijn grootmoeder terug in België, en zij viert uiteraard mee nieuwjaar. Probleem : zij heeft geen lijstje. Ze woont in bij mijn ouders, en vindt dat het schoonste cadeau dat ze kan krijgen. Vorig jaar haakte ik haar een lekker warme col, maar dit jaar had ik geen inspiratie - en nog minder tijd. Ze had me een paar bollen katoen gegeven die ze nog had liggen, en daarmee haakte ik een drops-mandje. Oorspronkelijk wilde ik daar dan een lekker ruikende douchegel en iets dergelijks insteken. Maar daarna kwam papatje met het idee haar een abonnement op een frans roddelblaadje te geven. Maar omdat ze van de zomer terug naar Frankrijk wil voor enkele maanden, was dat niet zo praktisch. Daarom verzamelde ik kleingeld, en verpakte het in kleine papieren zakjes. Ik zag het ideetje hier. Per zakje kan ze een roddelblaadje kopen, of een koffietje drinken. Ik stak er ook een groot exemplaar bij, met briefjesgeld. Daar kan ze eens een mooi boeketje mee gaan kopen. En dan ga ik nog pralines halen. Die zal ik dan in dat gehaakt mandje steken .... En zo zal ook ons bonneke tevreden zijn!