Ik vroeg of ze een lijstje had, maar kocht er niets van. Want ik wist al langer wat ik zou maken.
Ze vraagt letterlijk al jarenlang of ik haar een lappendekentje wil maken. Van overschotjes van mijn stofjes. Maar ik begon er nog nooit eerder aan, omdat het zo'n titanenwerk is.
Toen ze afgelopen zomer aankondigde dat ze ging samenwonen, flitste het even door m'n hoofd, dat zo'n dekentje een leuk samenwoon-cadeautje zou zijn. Maar de tijd ontbrak me.
Enkele weken geleden dwong ik mezelf om me er toch aan te zetten. Mijn stoffenkast geraakte niet meer toe, dus die moest eens uitgerommeld worden. Zus wil al lang een lappendekentje, en een collega vroeg overschotjes om haar nieuwjaarsbrieven te maken. Drie vliegen in één klap.
Ik rommelde en sorteerde stofjes op grootte.
Alle stofjes die terug de kast ingingen, werden met een "mal" opgeplooid en gesorteerd ( hele lappen, versneden lappen, fleece, zomer, windter, blink, effen, bedrukt, ... ) - een foto volgt nog!
Ik bezorgde mijn collega enkele kilo's restjes, en streek de lapjes die nog groot genoeg waren, voor het dekentje.
Twee avonden knippen later, had ik dit ... iets meer dan 150 lapjes van 10x15 cm.
Nog een avond later zette ik alle lapjes aan elkaar - geen twee dezelfde lapjes naast elkaar!
En nog een avond ( en een bezoekje aan Kapellen ) later , was het dekentje klaar.
Ik geraak er niet op uitgekeken ... 8 jaar naaien in één dekentje samengevat ...
Elk lapje heeft zijn verhaal. Van elk lapje kan ik nog vertellen wat ik ervan maakte!
Stiekem hoop ik dat ze het niet mooi vindt, dan kan ik het gewoon voor mezelf houden. Maar dat zal niet lukken ...