Lieke haar meter kreeg een kindje. Heerlijk. Het was allemaal heel spannend, want ze moest heel snel stoppen met werken, omdat het boeleke anders misschien veel te vroeg geboren zou worden.
En uiteindelijk heeft de dokter de bevalling nog in gang moeten zetten, een dag na de uitgerekende datum ...
Dinsdag was het dan wachten op het verlossende SMS'je ...
Om 12.09 werd Sam geboren, een stevig jongetje. Er ging een golf van blijdschap en warmte door me heen...
Het cadeautje lag hier al eventjes te wachten. Wat het zou worden, wist ik al snel. Want wat maak je voor het kindje van een mama die gerekend kan worden tot de grootste koukleumen van het land? Een lekker warm dekentje. Dus toen ik
dit boek doorbladerde, wist ik direct dat ik een vlinderdekentje zou maken.
Ik kocht
hier in de stoffenverkoop zachtlila fleece. En toen begon de speurtocht naar een mooi katoentje. Op het net, in de winkels ... iets dat kon voor een jongen en een meisje ... niet gemakkelijk. In een winkel had ik eerst een fijn stofje gekocht met gekleurde vierkantjes, in pastelkleuren. Niet mis, maar hoe meer ik ernaar keek, hoe rozer de roze vierkantjes werden. Alle andere kleuren leken te verdwijnen. Alleen de roze bleef ik zien. Dat stofje legde ik dan maar aan de kant, en ging verder zoeken op het net. Tot ik dit zag.
Mooi, heel mooi, fijn, niet te jongens, niet te meisjes. Niet te fel , niet te klassiek. Perfect.
Het deken maken op zich was niet moeilijk. Al verving ik de klittenband
( die volgens deze dame toch veel lawaai maakte voor kleine ukjes ) door twee mooie, grote knopen en litsjes die ik tussen de binnen- en buitenstof vastzette.
Ik maakte voor de zekerheid de grote versie, en die is echt wel groot. De voetenzak kan in het begin dubbelgeplooid worden.
Maar als ik zo naar buiten kijk, vrees ik dat het dekentje nog lang nodig zal zijn ...
En daarna netjes opgeplooid in de kast ...
Welkom, kleine , lieve Sam!