Laat de lente maar komen!

Eindelijk begon ik, letterlijk na jaren, aan een rokje voor mezelf. Toen ik zwanger was van de meisjes, naaide ik wel enkele dingen voor mezelf, maar die werden nooit goed genoeg bevonden. Te smal, te breed, te lang, te kort, scheef, ikweetniwanogallemaal ... Dus verdwenen alle "grote" patronen naar de zolder. Maar ik kreeg er weer zin in. Ik kocht een hele tijd geleden al wat stofjes voor mezelf, dus het werd tijd ermee aan de slag te gaan.
Tijdens mijn ik-dagje vorige week startte ik met het tekenen van dit patroon.  Ik had veel plaats nodig ( op de grond dan maar ) , heel groot papier ( tafelpapier gebruikt ) , een potlood aan een touwtje, een lintmeter en speelgoed van de kindjes ( anders rolde mijn tafelpapier steeds terug op ).

Ik knipte toen de stof en begon ze netjes te surfilleren. Met een klein, fijn steekske. Maar mijn machien had er geen zin in, en ik verloor ontzettend veel tijd doordat de bovendraad steeds brak. Uiteindelijk de handleiding van het machien erbij gehaald, en alle mogelijke oorzaken uitgesloten. Het enige wat hielp, was een grote, loempe steek gebruiken ... Door al dat geknoei ( lees : gevloek ) was mijn dag veel sneller voorbij dan gepland ... Dus bleef het half afgewerkte rokje liggen ...
Tot vandaag ... alles ineengezet ( al vroeg het veel denkwerk ) ... met als resultaat ...

Eigenlijk is het een heel eenvoudig en flexibel patroon ( met flexibel bedoel ik dan :  met of zonder band in de taille, al dan niet zakskes erop, rits achteraan of opzij, onderaan ook een band mogelijk, ... ). Maar als je een heel dun stofke uit uw torenhoge stapel kiest, waar ge los doorkijkt, moet ge uiteraard ook een voering hebben. En als ge dan denkt dat ge gewoon twee rokskes kunt maken ( een "buitenrok in goeie stof en een "binnenrok" in voering ) en die tegeneen kunt zetten, dan maakt ge het al wat ingewikkelder. Zeker als ge dan nog een effen strook onderaan de rok wilt, en denkt dat ge gewoon de voering lager kunt maken, en de bovenrok korter, en die twee aaneenzetten. Dan maakt ge het niet ingewikkeld, maar gewoon helemaal fout. Want het minste dat de voering een beetje scheef zit, tovert ge uw soepelvallend rokje om in een foute ballon ... En kunt ge uwe zoom losmaken, en een andere oplossing zoeken. En als ge dan koppig zijt, en blijft volhouden dat ge uw effen voering wilt kunnen zien, als strook onderaan uwe rok, maakt ge het uzelf nog moeilijker. Dan kunt ge voor het eerst in uw leven een rolzomeke proberen, want in de handleiding van uw machien staat letterlijk " het voetje zoomt uw stof automatisch om". En dan kunt ge concluderen dat alle andere machienen dat misschien braaf doen, maar het uwe niet. En dan kunt ge eerst uwe rolzoom netjes strijken voordat uw machien die "vanzelf" omzoomt.
Aldus een ervaringsdeskundige ...
Het resultaat vind ik uiteindelijk wel oké, al ga ik volgende keer een niet-doorkijk-stofke kiezen, zodat dat geknoei met de voering er niet meer bij is, en het rokske misschien op een uurtje of twee ineen zit ...

Als positieve afsluiter wil ik nog wel zeggen dat het inzetten van de rits ging als een fluitje van een cent, dankzij ons Madame. Al gebruikte ik gene pritt. Dankuwel Madame ...

( en weer één van mijn lijstje te schrappen )