Recyclage

Normaal smeert papa hier 's morgens de bokes voor de brooddoos. Hij doet dat met vlees, choco, veel liefde en een dessertje.  Vorige week moest mama een keer bokes smeren, in de nabijheid van Lieke. "Nee, mama, geen m&m's, want dan zien mijn bokes alle kleuren!".
"Oké, dan zoeken we iets anders lekkers."
" Nee, mama, geen choco, want dan heb ik een baard, en de juf kuist die niet af!"
" Dan zal ik een servietje op je brooddoos kleven, dan kan je je mondje zelf proper maken."
"Nee, mama, want sommige kindjes hun doos valt gewoon open in de bak, en dan is mijn servietje vies!"
"Tja, Lieke, dan zal mama een zakje maken waar je je brooddoos in kan steken, en een servietje."
"Oké!"
(oef ... ) ( en het dessertje hebben we in een zilverpapiertje gewikkeld - ook dat was oké. )

Nu zijn er zo van die t-shirtjes die ik heel leuk of mooi vind, en waar dan uiteraard na één keer aandoen een vlek opzit die ik er niet uitkrijg. Maar da's dan zo'n zonde om die weg te doen. Dus stop ik ze in een doos, in de vurige overtuiging dat ik het tekeningetje er ooit zal uitknippen, om ergens anders op te zetten. Klinkt realistisch hé!
Zo is er dit t-shirtje, dat ik kocht op een dagje emo-shoppen, terwijl papa ergens in Oostenrijk op de latten stond. Er zit ergens een vieze vlek op, maar Ginneke haar hoofdje was al snel te groot om het nog aan te doen.

Na wat knip-, pruts- en frulwerk, werd het dit brooddooszakje ... Mama blij met het recyclage-gebeuren, Lieke blij met voortaan propere dessertjes en proper mondeke ...