Zoet, zoeter, zoetst ...

Lente, bijna zomer ... dat betekent hier : confituur maken!

Vorige jaren maakte ik op het einde van het schooljaar potjes confituur om aan de juffen te geven. Ik sta zelf in het onderwijs, en weet hoe fijn het is, als ouders op één of andere manier hun appreciatie uiten. Bij mij is het dan ook traditie om de juffen voor de kerst- , paas- en zomervakantie iets te geven. Liefst iets zelfgemaakt. En het fijne aan confituur is dat je het kan opeten, en dus geen stockageplaats vergt ( lees : soms krijg je rommel en weet je niet waar die rommel te laten ...  klinkt ondankbaar, ik weet het ... ).
De eerste lading is gemaakt, het eerste potje van die lading is reeds uitgedeeld. Morgen volgt de tweede lading, en volgende week hoop ik aardbeitjes op de kop te kunnen tikken, om daar ook wat potjes mee te vullen.
En zo heb ik een voorraadje om uit te delen. Als ik ergens op bezoek ga, of als ik van iemand iets geleend heb, en het terugbreng. Altijd fijn om te geven, zo'n lekker potje zoet ...