How stupid ...

can you be ...
Dat zeg ik meermaals tegen mezelf. Zoals vandaag.
Vorige week op school bakte een collega koekjes met haar kinderen. Ze roken én smaakten lekker. Dus vroeg ik het receptje. De meisjes hierthuis vinden het altijd leuk om samen te bakken, maar cake zijn we ( vooral mama dan ) een beetje beu.

Vandaag kwam mijn petekindje hier een dagje spelen ( vakantietraditie ) , dus maakten we het deeg met ons vieren. Om beurten de mixer vasthouden, om beurten de deegrol hanteren, en dan ... uitsteken maar!






Heel leuk, zonder veel gesmos verlopen. Dan de oven in, 20 minuutjes volgens het recept. Na 12 minuutjes ging ik kijken, het zag er veelbelovend uit. Ondertussen nog een afwasje doen tot het timertje afloopt ...

Om dan vloekend ( binnensmonds welteverstaan, met kleine kinderen in de buurt ) vast te stellen dat ze verbrand zijn. Net niet verkoold, maar zeker veel te verbrand om nog op te eten. Hier en daar toch een exemplaar dat misschien nog net eetbaar is ... En gelukkig hadden we ook één grote gemaakt, die wel " à point " was ...

Waarom ben ik na een kwartiertje niet even gaan kijken, denk ik dan ... Maar vooral : how stupid can you be ...